Reynt að skyggnast í hugarheim Jóhönnu Sigurðardóttir.

Aldrei að velja frið ef ófriður er í boði.

Ef fólk er ósammála mér sína þá hroka og fyrirlitningu ef það dugar ekki þá er að beita hótunum og það síðasta er að boða samráð sem auðvitað er engin meining með bara vinna tíma.

Atvinnuleysi er ágætt,það fólk styður mig og mænir upp til mín og vonar að molar falli úr hendi minni,ég held að atvinnureksturinn sé ekki of góður að greiða þessu fólki bætur.

Sjávarútvegur þar er uppspretta als hins ylla þar sem ég á þar fáa stuðningsmenn, þar vil ég færa aflaheimildir frá þeim sem hafa verið að kaupa kvóta og stunda öfluga útgerð til þeirra sem eru búnir að selja sinn nýtingarrétt vegna gróðahyggju eða voru við það að fara á hausinn. Skítt með þó bankarnir fái vænan skell með þessari ráðstöfun,það er betra en að þeir séu að bjarga fólki í vanda.   Fátækt fyrir alla er mitt kjörorð.

Ef ég á að velja á milli útgerðarmanna eða þeirra sem gengu út úr bönkum og fyrirtækjum með miljarðatugi þá er ekki spurning að ég stend með þeim síðar nefndu enda gáfu þeir vel í kosningasjóði Samfylkingarinnar það man ég vel.

Síðast en ekki síst skal mér takast að koma þjóðinni inn í ESB áður en ég hætti þar sem nokkuð öruggt er að þá mun það ástand sem ég hef skapað mun viðhaldast, þá mun verða erfitt fyrir helv.... Íhaldið að skapa hér atvinnu og hagvöxt ef það kæmist nú til valda.

Svei bændum.